Reisverslagen,

Meestal wordt de groep genoemd naar de voorrijder, maar in ons geval was dat moeilijk. Onze voorrijder had namelijk 2 dagen voor vertrek nog snel een nieuwe navigatie aangeschaft. Die hij zelfs met de hulp van Riny van der Heijden niet goed ingesteld kon krijgen. En zodoende is zo`n beetje de helft van onze groep voorrijder geweest. We zijn geregeld verkeerd gereden maar toch uiteindelijk weer steeds goed uitgekomen. Onze groep bestond uit Henny en Mari Leenderts, Riny van der Heijden, Jordy Voets, Peter Schuurmans, Kees Timmermans en Gerard en Ellen van Gils. En als toegift reed Erik de Bie alleen de heenweg vrijdag met ons mee, zodat hij in Duitsland bij de groep van Mari van Weert kon aansluiten waarin ook hun Frank mee reed. Dus als we ginds zijn dan zie je mij niet meer, bevestigde Erik nog. Maar ja, daar heb je niet zoveel aan bij de gebroeders de Bie, die hoor je nog ook al zie je ze nie. Wie we wel goed konden zien was Tonnie Voets, die stond al na ongeveer 60 km met stukken op de fietspad te koekeloeren. Tonnie was niet in zijn allerbeste bui, en wilde dan ook zijn tijd van wachten op Gerbe niet besteden aan het poetsen van zijn motor, die wenste hij namelijk iets heel anders toe. Ik geloof dat ik iets hoorde van afstoken….? Aangezien we voor Tonnie niets konden betekenen zijn we verder gereden, hebben geregeld aan de koffie gezeten en op zijn tijd een keer gegeten. En wie zat er al op het terras toen we aankwamen bij het hotel, jawel, Tonnie, want als ie kwaad is en alleen, dan gaat ie er voor, dan hoeft ie nog niet eens te eten onderweg. Na het avondeten in het hotel gingen verschillende groepjes een eindje wandelen, of met Driek en Bert Termeer mee naar de vossen kijken. En je kunt het geloven of niet, ze gingen gewoon heel stil achter wat hout zitten en dan kwamen die vossen kijken. En het werden er iedere dag meer, ik denk dat die vossen zoiets ook nog nooit gezien hadden. Uiteindelijk zat `s avonds iedereen nog even gezellig op het terras of binnen nog wat te drinken en zoals altijd was het hartstikke gezellig. Maar na zo`n dag is het goed rusten en uiteindelijk beland iedereen dan toch in zijn of haar bed. Alleen toen we `s morgens de gordijnen openden leek het erop dat Albert niet bij zijn motor weg was geweest. Het liefst wilde hij meteen weer weg met zijn nieuwe speeltje. Maar eerst even eten, dat was daar goed geregeld en er was genoeg voor iedereen. Met alle buiken goed gevuld vertrokken de groepen weer voor een ritje. Ook Nul Pluk rijdt de zaterdag route altijd met zijn motor mee als afwisseling van met de bus. Ook al maak je hem niet blij met een rit van 300 km, toch leuk dat ie mee rijdt. Met onze groep hebben we een rit gereden, ik weet bij god niet meer waar naartoe maar het was een mooie rit, we hebben goede wegen gehad, maar ook zand, grind en afdalingen over de grint waar een off de road motor niet misstaan had. Onderweg hebben we weer regelmatig koffie gedronken en `s avonds in het hotel dus weer lekker gegeten. En als je dan de volgende morgen wakker wordt en beseft dat het al weer zondag is. Dan is het allemaal toch weer heel snel voorbij gegaan. Albert had ook deze keer weer voor een mooie route richting Olland gezorgd en het mag gezegd worden, dit pak je hem niet uit handen, proberen we trouwens ook niet, het was weer toppie. Op weg naar huis zijn we nog enkele keren op een wielerronde gestuit maar dat kon de pret niet drukken. Eenmaal in Olland aangekomen was er nog een concert van ons End bij de Dorps, voor ons gelukkig het laatste. Iedereen bedankt voor de gezelligheid, we hebben veel plezier gehad, maar veel en weinig kan het zelfde zijn, drie haren op je hoofd is weinig, drie haren in de soep is veel.

Gerard en Ellen van Gils.

PS. Nog een tip. Eèn van onze leden kon een week later niet naar de TT in Assen omdat hij nog niet kon zitten. Ons advies: neem volgend jaar ook vaseline mee en niet alleen kettingspray.