Reisverslagen, Motorweekend 2012 groep Albert Verhagen

Op het mc Olland weekend in Vianden kijk ik met genoegen terug. Waren de weersverwachtingen voor het weekend somber en nat, het pakte geheel anders uit, droog zonnig en een lekker motor rij temperatuur. Wij vertrokken op vrijdag. Toen ik s’morgens naar de dorps reed had ik het gevoel alsof dat mijn achterwiel los zat. Maar bij de dorps aangekomen konden we niets vinden dat daar op leek. Ik zal het wel gemeend hebben zij ik, misschien was de Ollandseweg wel wat vochtig waarop hij misschien heeft gespind? Na de eerste twee groepen te hebben uitgezwaaid moesten we nog even wachten op Joost. Toen deze was gearriveerd zijn we meteen aangereden. Bij het wegrijden was het net alsof ik bij het optrekken spinde, conclusie was dat er weldegelijk iets mis was met mijn motor. Ik stopte bij D’n Toel. Daar met zijn allen nog eens gekeken naar mijn achterwiel. We ontdekte nu dat mijn wiellagers kapot waren. Shit wat nu. Frank zei, bel den Huib en probeer daar terecht te kunnen voor reparatie. Gelukkig konden we daar terecht en werd het opgelost. Om ongeveer 11 uur vertrokken we alsnog naar Vianden. We namen wel iets meer snelweg om wat tijdwinst te maken. Rond half een kwamen we bij het Hijgend Hert aan nabij Vijlen. Daar wat gegeten en wat gedronken, niet te lang want we hadden het gevoel dat we ver achter op schema lagen. Toen we op de motor stapte en de navigatie weer aanzette bleek die tijdsverlies wel mee te vallen. De navigatie gaf aan dat als we doorreden we er om 17 uur zouden zijn, dus dat viel wel mee. Toch hebben we het tempo erin gehouden. Het was een mooie route, ook voor ons snellere motoren. Af en toe leek het alsof we midden in een regenbui terecht zouden komen maar de route was ons goed gezind en draaide op tijd de andere richting in. Toch kwamen we over een stuk waar net een flinke plensbui geweest was, dus alleen maar last van natte weg. Later hoorde we dat de groep van Gerard in die bui had gezeten. Wat een pech…….. Nabij Prüm even koffie gedronken. Terwijl we aan de koffie met gebak zaten kwam de groep van Rien voorbij. Na de koffie voor het laatste stuk naar Vianden kregen we de groep van Gerard in het vizier. Op dat moment kan je het niet laten om dan maar even naar die groep te trekken. Dat was dan ook zo gepiept. Eenmaal achter de groep van Gerard, viel het tempo terug. Ons groepje reed altijd in een lange lint maar die van Gerard reden breed, hadden twee rijbanen in gebruik als er geen tegenliggers waren. Gelukkig zag Gerard dat en ging even aan de kant om ons voorbij te laten. We waren nog zo’n 10 km verwijderd van het hotel. Bij het hotel aangekomen werden we verwelkomd door de groepen die een dag eerder waren vertrokken. We werden naar de kamers geloodst en even later zaten allen op terras. Ook kwamen de hiervoor genoemde groepen ondertussen binnen en sloten aan. Daarna veel bla bla bla, eten, drinken en weer bal bla bla en slapen. De volgende dag begint met vroege vogels en een paar vroege leden van de club, met en zonder sigaret. De meeste hadden goed geslapen, maar ehh hoe laat kunnen we eten? Nadat de broodjes bij de naastgelegen benzine pomp waren opgehaald konden we eten. De keuze aan routes was voldoende, maar ja welke ga je dan rijden? Van de groepen die er al een dag eerder waren hoorde we welke ze gereden hadden en welke problemen ze tegen waren gekomen. We besloten (Ik) om route 6 eens te proberen, eentje van 220 km. De route ging door het grensgebied van Luxemburg en Duitsland. Er waren mooie stukken bij maar ook veel kleine en smalle weggetjes. Een paar is wel leuk om eens bij de boeren daar over het erf te rijden maar voor onze motoren niet echt. We hadden de route vrij snel klaar en waren terug bij het hotel. We waren allemaal een beetje teleurgesteld over de route. Even wat eten daar bij het hotel. Zullen we nog een route rijden of zomaar ergens naar toe rijden. Route 5 is 112 kilometer die hebben we zo klaar, zijn we voor de wedstrijd terug. Eten deden we pas na de wedstrijd van het Nederlands elftal. Is goed. Hiervan zouden we achteraf geen spijt krijgen. Dit waren de wegen zoals we ze graag hebben. Goede wegen veel bochten waar met tempo gereden kon worden. Nagenoeg geen verkeer. We hebben een moment gehad waar we even van schrokken en dat is het moment dat je na een mooie lange bochtige weg, waar je geconcentreerd aan het rijden bent en geen tijd hebt om in je achteruitkijkspiegel te kijken, stilstaat bij een afslag en dat je dan merkt dat je daar maar met z’n drieën staat. “shit”. Terug gereden, een heel eind. Maar bij aankomst bij de rest van de groep stond iedereen recht, dus dat was gelukkig een meevaller en valt er weer wat ongemak van je af. Bij aankomst bleek dat Henry zich vergist had in een bocht en de rem even te hard moest pakken en daardoor met het voorwiel onderuit ging. Schade was een afgebroken spiegel en verder helemaal niets, nog geen krasje. Nu we daar toch in die mooie bocht stilstonden konden we wel een paar mooie actie foto’s maken als we een voor een door de bocht gingen. Zo gezegd zo gedaan. Henry had de camera klaar en laat ze maar komen. Van het resultaat zie je enkele foto’s en op de internet site van de club bij weekend foto’s 2012. We kwamen nu zeer tevreden aan bij het hotel. Lekker gereden. We waren voor de wedstrijd terug bij het hotel. Daar was Gerard zich aan het opmaken voor een avondrit, hij geeft niks om voetballen en dat waren er nog wel een paar meer. Ik raadde hem aan de route die wij net gereden hadden te gaan rijden. Is ongeveer een wedstrijd lang en mooie wegen. Vraagt hij of ik ook meega. Even twijfelde ik, maar ik was eigenlijk wel moe, hadden al zo’n 330 km gereden die dag en met zo’n lekker groepje, daar moet je niet te vermoeid voor zijn want dan ga je een keer de fout in. Nu is het wel zo dat dit groepje van Gerard niet zon snelle rijders zijn, maar toch…..!! Gerard reed weg en wij gingen douchen. Beneden in het hotel een hoop blijde gezichten want Nederland ging het maken vanavond..!! Zelf geef ik niets om voetbal dus ging buiten zitten op het terras met anderen die niets om het voetbal gaven. Tijdens de wedstrijd kwamen steeds meer mensen naar buiten. Die konden het gefrod van de Nederlanders niet meer aanzien. Na de wedstrijd een hele hoop droeve gezichten. Tja het is sport, en de optimisten zeiden we maken nog kans. Ondertussen weten we het wel……………….!!!!! Zondag was alweer de dag om naar huis te gaan. Er moest een groepsfoto gemaakt worden. En niet onbelangrijk er moest nog een afrekening betaald worden van de genoten drank in het hotel. Er waren leden bij die van te voren al waren wezen pinnen die dachten niet genoeg geld in de portemonnee te hebben. Joep en ik naar de receptie……….!! Vol spanning werd er buiten gewacht. Toen we buiten kwamen en vertelde dat ze niets hoefde bij te betalen, was het net alsof de zon feller begon te schijnen van verbazing. Ze konden het niet geloven. De groepsfoto was een makkie, allemaal blijde gezichten. Afscheid genomen en rijden. Ik wist wel dat we een paar mooie stukken gingen rijden in Duitsland. We vertrokken als laatste bij het hotel. Al snel werden een paar groepen voorbij gereden. Halverwege in Duitsland bij een snelle weg werden we door tegemoet komende motorrijders met een handje gesommeerd om langzamer te rijden. Ik hield het gas een beetje dicht en een paar bochten verder, ja hoor daar stond de politie met een paar motorrijders “van onze club”. Met name Gerard, Ellen en Henny. De rest van de groep stond een paar bochten verder te wachten op de afloop. Het is wel jammer van het geld, maar het risico is natuurlijk altijd aanwezig. Verder is alles goed gegaan en waren we nagenoeg allemaal op tijd weer terug in Olland. Terug kijkend op het weekend is het prima verlopen. Er zijn wel wat schades geweest bij diverse leden, maar gelukkig geen lichamelijke schades op wat kneuzingen na. Albert…