Ritverslag, snertrit zondag 1 november 2015
Zo gezegd, zo gedaan en om een uur of half 10 reden we naar de dorpsherberg. Daar aangekomen stonden er al zo`n 25 motoren te blinken. Nadat we een bakje koffie op hadden begon onze voorzitter Tonnie met zijn maandelijkse toespraak en dan is het opletten want iedereen weet waar hij mee eindigt. “Wie schrijft het ritverslag”. Als je dan stottert ben je al te laat, maar jammer voor alle aanwezigen, Tonnie wees mij aan als de gelukkige, dus bij deze. We zijn meteen begonnen met groepen maken en Mari van Weert reed met de zijne al gelijk aan. De groep van Martien de Haan bleef nog even zitten, die hadden toch tijd zat.
Wij bleven nog over met 13 motoren, teveel voor 1 groep, dus opsplitsen. Herwin nam een groep mee en ikzelf mocht ook voorop rijden, want als ik achteraan rijd zijn ze bang dat ze me kwijtraken. `t Ging lekker en al snel kwamen we bij het water aan, we moesten met de pont. Voor die pont stond een groepje vluchtelingen opgesteld, uit Veghel, Best en Olland, kwamen ze. Geld voor de pont hadden ze niet en aangezien wij begaan zijn met de minderbedeelden, hebben we spontaan voor de overtocht betaald.
Even later toen we aan de koffie zaten, streken ze op hetzelfde terras neer. Als je dan zag wat voor gebak ze aan lieten rukken dan was er van armoede geen sprake meer. Langs dat zelfde terras kwamen Herwin en kornuiten gereden, maar die wilden ons niet zien. Herwin was zo bezig met de route, hij had al een keer de verkeerde pont gepakt en een hele hoek afgesneden zodat ie nu geen tijd meer had om rond te gaan zitten gapen. Even later hebben we de achtervolging weer ingezet. Een stukje Duitsland in en daar de snelweg op.
Voor ons ging dat allemaal goed, maar voor de groep van Mari ging het daar fout. En wel met de motor van Frank de Bie. Want die heeft een Aprilia en die komt uit het land waar ze ook pizza`s maken. En voor allebei geldt dat je ze niet te heet mag laten worden want dan kun je ze weg gooien. Gelukkig is Frank daarna netjes door zijn broer thuis afgezet. En zo kregen wij mooi de kans om als eerste in Olland aan te komen. We zijn op het terras neer gestreken om te genieten van de SNERT, waar we toch dat hele stuk voor hadden gereden. Na nog wat gedronken en gebuurt te hebben zijn we weer richting huis gereden. Het was een mooie rit, alle lof voor Albert. Tot de volgende keer.
Gerard van Gils.