Reisverslagen, Paasrit - rijden in coronatijd

Ja mensen, het is al 1,5 jaar lastig om met z’n alle lekker gezellig motor te rijden, door al die beperkingen met het coronavirus. Mocht er al gereden worden, dan was het met kleine groepjes en eigenlijk ook nog buiten de club om.

En onder motorrijders gaat het gesprek toch al vlug over motors. Zo van ik heb een Honda 1000 Of nee menne Yamaha 750. Oh dat is nog niks, moette menne KTM 900 eens kijken. Ja dat is nog eens praat. Maar de laatste tijd werd er alleen over Covid 19 gepraat en iedereen was blij als hij die geen had.

Maar wij zijn toch ook nog wezen rijden. Onze Paasrit. Ja niet met Pasen, want toen was het slecht weer. Nee dit werd wel een paar keer uitgesteld. Geen weer, geen zin, geen vertrekpunt. Maar zaterdags belt Jack Merks een groepje bij elkaar. Morgen gaan we, en bij ons vertrekken. Om half 10 op de Slophoosweg. Jazeker we waren er allemaal netjes op tijd, motor helemaal opgepoetst. Jack had die van hem niet meer zuiver gekregen dus die had gemakshalve maar unne neije motor gekocht. Als gastheer kunde niet met unne smerige motor aankomen.

We komen door de poort, en daar stond buiten de pot met koffie al klaar. Het is niet dat jullie niet binnen mogen komen, maar wij hebben maar een klein keukentje en als ge dan 1,5 meter uit elkaar moet zitten, dan zal het er krullen. Dan is het huis te klein. Maar Maria de gastvrouw had goed gezorgd. Heerlijke koffie of thee vur de liefhebbers, en Maria zag ons al kijken, die begreep dat meteen. Ja jongens zin ze, ja dat had ze goed gezien ‘jongens’ want onze vrouwen waren er niet bij.

Nee dat kan ook niet als ge 1,5 meter afstand moet houwe. Dan moette wel unne hele grote motor hebben. Of op zijn minst een met zijspan. Maar ook dan hedde hil de weg nodig. Ja jongens, gullie mist natuurlijk de kuukskes, maar ik had zo gedacht eigenlijk rijden jullie nog de Paasrit en bij Pasen horen paaseieren. Dus die heb ik vanmorgen verstopt. Aan jullie de taak om die weer te vinden. Eerlijk is eerlijk, Maria is een goei vrouwke, daar kunde je ei makkelijk kwijt. Ja makkelijker als vinden.

Want dat kregen wij niet gemaakt. En Jack ook niet, daar snapte wij niks van. Nee want ze zei nog, onze Jack is hier het grootste ei. Na 1,5 uur zoeken hadden we toch een hele nest bij elkaar, en kouwe koffie. Maar die hadde we wel vlug verse gevonden. Met unne hoop praat en klets was het toch nog een gezellige zondag. Oh ja, voordat ik het vergeet te zeggen, wij zijn ook nog motor wezen rijden.

Mari.