Reisverslagen, Motorweekend groep Jeroen

We mogen weer, na twee jaar corona kunnen we eindelijk weer op motorweekend richting de Eiffel. Iedereen heeft genoeg tijd gehad om zich voor te bereiden en ook de groepindeling gaf mij veel vertrouwen in een goede start van het weekend.

Al snel bleek dat het toch te mooi was om waar te zijn. Dit keer hebben we niet Patrick uit zijn bed moeten bellen maar was het Boyke die al te veel met vakantie bezig was. Kan gebeuren natuurlijk, gelukkig kwam Boyke goed uitgeslapen nog net op tijd aan bij de Toel.

Achteraf bleek dat Boyke de enige was van familie Voets die goed uitgeslapen was. Jordy wist namelijk niet dat er motorolie in een motorblok hoorden te zitten en Tonnie wist niet dat ook een nieuwe band opgepompt moest worden. Rond kwart voor 9 was het dan toch zover, we konden vertrekken richting Duitsland. Met een goed gevulde buik dankzij het lekkere ontbijt wat verzorgd was door (Kevin) en Myrthe.

We hebben besloten het eerste stuk over de snelweg te rijden zodat we zo snel mogelijk bij de mooie wegen in Duitsland waren. We waren nog maar net over de grens en toen kwam Herwin naar voren gereden dat hij moest tanken. Ik dacht nog een seconde, hoezo hij heeft de grootste tank….. maar het werd al snel duidelijk. In Duitsland is de benzine wat goedkoper dan in Nederland dus Herwin had net genoeg getankt om in Duitsland te komen. Op zich ook wel begrijpelijk want Herwin moet sinds dat hij met pensioen is ook hard voor werken voor z’n euro’s en we zijn allang blij dat hij geen diesel meer tankt.

Toen we van de snelweg af waren was het ons meteen gelukt om koffie met gebak te scoren zodat we daarna weer de vaart erin konden houden om tussen de middag bij het hotel te lunchen. Al met al een heenreis die heel soepel verlopen is waardoor we nog tijd hadden om een mooie rit van ongeveer 85 km te rijden. Jammer dat het een feestdag was in Duitsland waardoor 2 benzinepompen achter elkaar op de route gesloten waren. Om deze reden de route maar gestaakt en opzoek gegaan naar brandstof.

Gelukkig had iedereen uit onze groep zoveel verstand om wat zuiniger te gaan rijden, alleen Henry bleef maar doorjagen waardoor hij de benzinepomp niet gehaald heeft. Maar goed samen uit, samen thuis, dus hebben we ff een jerrycan gekocht en vol gedaan om de motor van Henry ook weer te voorzien van brandstof. Tijdens dit op en neer gerij had ik nog een flitspaal gemist, dus er zullen nog wel wat herinneringen volgen aan deze rit via de post.

Toen we terug waren bij het hotel werd het al vlug duidelijk dat wij niet zoveel meegemaakt hebben onderweg. Eerst horen we dat de groep van Gerard op de bon is geslingerd vanwege asociaal rijgedrag en daarna krijgen we ook nog te horen dat Erik onderuit is gegaan met zijn motor. Op dit moment van schrijven ligt Erik nog in het ziekenhuis we hopen dat hij snel hersteld en het niet te lang duurt voor hij weer veilig in Olland op de Nieuwstraat is.

Over lang duren gesproken………… Gonny en Gerry bedankt voor de spullen. Ik zal er niet te veel overschrijven want ik denk dat toch niemand het gelooft. Uiteindelijk allemaal opgelost en we hopen dat jullie voor volgend jaar toch weer al jullie moed kunnen verzamelen om weer mee te gaan. Al met al een eerste dag van een motorweekend waarin veel gebeurd is, maar waarin wij toch fijn hebben gereden. Bedankt voor de gezelligheid en mooie kilometers.

Als Jeroen er niet veel over schrijft zal ik dat wel doen.. misschien dat ze het wel van mij geloven, ik was er een paar uur bij. Na al verschillende telefoontjes en appjes met Gerrie en Gonnie, die al vanaf ‘s middags 13uur naast de snelweg stonden met een kapotte bus hadden Tonnie en ik toch besloten om met het busje van het hotel naar de dames te gaan om hen te helpen om daar eindelijk weg te komen. Daar aangekomen heeft het ons 2,5 geduurd voordat we eindelijk een sleepauto voor ons hadden staan, was deze helaas wel een maatje te klein. Na een half uur was daar dus z’n grote broer en konden we eindelijk met de dames naar het hotel om wat te gaan eten en drinken.

Bij het hotel aangekomen kregen we het nieuws dat Erik opgenomen was omdat hij toch meer geleden had van het ongeluk ’s middags als dat iedereen dacht, dat was schrikken maar gelukkig was hij dan wel in goede handen en had hij de zorg die hij nodig had.

Dag 2 Vrijdag:

S’ morgens voor het ontbijt zoals gebruikelijk bij de motoren wat rondgehangen, kijkend naar alles wat we mooi vinden en praten over alle brute krachten die we bij hebben. Natuurlijk werd er nog veel gepraat over wat er de donderdag toch allemaal gebeurd was en of er nog nieuws was rondom Erik en hoe hij de nacht had doorgebracht. Na het ontbijt pak aangedaan en zijn we de Luxemburg route gaan rijden. Wat een heerlijk parcours …. Uuh wegdek hebben ze daar toch en prachtige bochtige wegen waar je geen genoeg van krijgt. Na een 80km wat gedronken en bij de 145km lekker wat gegeten bij een mooi rustgevend kabbelend beekje…het was allemaal net echt. De temperatuur begon al aardig op te lopen dus het laatste deel van de route in de warme zon gereden en bij het hotel teruggekomen lekker een koude douche genomen en een lekker koud pilsje gaan drinken.

Groeten Joost.

Dag 3 zaterdag:

Zaterdag ochtend zat wederom het hele stel stipt 8.00 weer aan het ontbijt. Het zou een erg warme dag worden en in de middag zou het rijden niet plezierig meer zijn. Dan maar vroeg op pad. Op vrijdag was een erg mooie route gereden door Luxemburg, en omdat de verhalen over de overige routes veel over de slechte staat van het wegdek ging werd er besloten om dezelfde route als die van vrijdag nog een keer te rijden. Nadat het op donderdag al mis was gegaan met tijdig vinden van een benzinepomp welke niet gesloten was, was het vandaag mis gegaan bij het betalen bij de eerste benzinepomp. Iemand had (bewust of onbewust) vergeten te betalen. Daardoor werd Cees, die het laatste klaar was met tanken, "vastgehouden" en gedwongen om het openstaande bedrag te betalen. Hij was daar echter zo veel tijd mee kwijt, en het voorste gedeelte van de groep was al ruim onderweg, dat Cees erg ver achter kwam te liggen.

Nadat het ontbreken van Cees en Jordy in de achterhoede opgemerkt was werd er terug gereden, vrezend voor wat er aangetroffen zou worden. Maar gelukkig was het maar loos alarm. Het was wel duidelijk drukker op de weg werd er al snel opgemerkt. Maar er kon toch weer heerlijk gereden worden. Ook wel weer een tandje sneller. De route was bekend, de motor bij de meesten weer meer vertrouwd. De eerste koffiestop werd bij hetzelfde terrasje gehouden. Ook daar werd nagegaan wie wel en wie niet betaald had. Online werden bank accounts gecontroleerd en het leek erop dat ik zelf niet betaald had. Ik wist toch zeker dat ik mijn pin pas op de betaalautomaat had gedaan en dat dat ding gepiept had. Er was echter niets van de bankrekening afgeschreven.

Bij de volgende tankstop moest ik echter de pincode intoetsen bij het betalen. Dat had ik bij de eerste tankstop in de ochtend waarschijnlijk niet gedaan en niet gezien. De niet betalende dader was dus gevonden. Nadat we ook bij hetzelfde restaurant als de dag ervoor gelunched hadden (het eten was er goed, lekker in de schaduw van een paar parasols) gingen we weer terug richting het hotel. Onder aan de berg bij Lambertsberg werd er nog even gestopt. Ik had aangegeven nog te moeten pinnen om mijn bijdrage aan de pot te kunnen doen en ook Herwin moest zijn portemonnee aanvullen. Na het pinnen zijn Herwin en ik ook nog gaan tanken (tijdens de terugweg wilde ik niet nog een keer met een lege tank komen te staan). Herwin reed al iets eerder dan de hele groep naar boven en onderweg bleek waarom.

Kon hij nog even een filmpje maken van het groepje terwijl het naar boven gereden kwam. Na het parkeren van de motoren snel het pak uit, want het was inmiddels erg warm geworden. Lekker de rest van de middag wat zitten drinken, gebuurt en enkele nog een wandelingetje gemaakt. 's Avonds kon er in de lounge de kwalificatie van de F1 gekeken worden en daarmee was de derde dag van het motorweekend voorbij. Voor mij was het ook de laatste dag dat ik met dit groepje mee reed.

Het ongelukje van het vorige motorweekend en de "Corona stop" hebben de souplesse en ervaring geen goed gedaan waardoor ik als drie dagen behoorlijk aan het pushen was om bij te blijven. Dat had er al toe geleid dat ik vandaag al een keertje recht door ben geschoten in het bos omdat ik te laat zag dat de weg naar links afboog. Er was verder niets speciaals aan de hand en was er ook niet van geschrokken, maar wel een teken dat ik op mijn limiet reed. Dat gevoel had ik al vanaf het begin.

De vrijdag na de eerste koffiestop ging het wat beter, maar de zaterdag was weer flink werken. Daarom tijdens het van het tankstation naar Lambertsberg rijden met de groep van Gerard de knoop doorgehakt, ik vraag of ik met hun groep mee naar huis kan rijden op de zondag. Nu is het nog iedere keer goed gegaan, en dat moeten we zo houden. En ook ontspannen rijden. Dat laatste was nog niet echt gelukt tijdens het weekend. Morgen de laatste dag. Nog een stukje rondtoeren en dan naar huis. Henry van der Zanden

Dag 4 zondag:

de terugreis Zaterdagavond onder het genot van een lekker warm zonnetje en een koud biertje nog even lekker na buurten over het mooie weekend dat bijna weer achter de rug is. Jammer vinden we! Want wat is het toch prachtig om hier te rijden. Na 3 prachtige dagen met mooi zonnig weer is het helaas weer tijd om naar huis te gaan.

Eigenlijk wilden we nog niet naar huis. Dus Boyke en ik besloten om zondagmorgen voor het ontbijt ook nog maar even voor de 4e keer hetzelfde stukje te gaan rijden. De wekker om 06.00 en 06.15 startklaar. Op weg naar Bitburg, het enige tankstation in de buurt dat al zo vroeg open is. De motoren afgetankt en gaan. Heerlijk zo vroeg in de morgen. Het bleef onder de 25 graden en geen auto’s te bekennen. Na 93km gereden te hebben en ongeveer 5000 vliegen terug gekopt waren iets over half 8 weer terug.

Vlug ons motorpak maar weer uitgedaan, vizier schoongemaakt en ons goej pak weer aan. Waren we weer mooi op tijd voor het ontbijt. Daarna was het echt tijd om naar huis te gaan. Dus ons motorpak maar weer vlug aangedaan en onze tassen gepakt. Jeroen voorop in de strijd zoals hij ons heel het weekend weer in goede banen had geleid. De 1e 90km mooi vlot binnendoor gereden. Even tanken en daarna bij aken de snelweg op zodat we geen drempels tegenkomen als we de grens weer overgaan.

Na ruim 100km snelweg gehad te hebben in Best eraf zodat we nog een paar mooie bochten krijgen voordat we thuis zijn. Eenmaal terug in Olland eerst langs huis om de motor te stallen en het thuisfront gerust te stellen: Weer veilig thuis. Daarna vlug ons goej pak weer aan en te voet terug naar D’n Toel om onze tassen op te halen en nog even een drankje te doen. Al met al een geslaagd weekend voor ons.

Gr Jordy. Mc bijna grijs