Motorweekend 2015, verslag Rien Bekkers

Op vrijdag vol goede moed en vol koffie op weg naar Sonnenblick. Samen met Marga en Herwin van Heeswijk, Harrie van Casteren, Theo en Wilma Meijs, Gerard en Mieke van den Tillaart en Jos Essens. Samen met ons, Rien en Coby Bekkers, een flinke groep van 10 mensen en 8 motoren. Een hele mooie heenreis met aardig weer. We hadden al gehoord dat er op de donderdag een paar motoren omgevallen waren, maar dat drukte het tempo gelukkig niet. Na wat omzwervingen en wat omwegen kwamen we na ongeveer 400 km vrij laat aan in Lutz. Gelukkig hadden wij door die omwegen de regenbuien gemist die sommige anderen wel op hun helm gekregen hadden. Omdat wij vrij laat waren, moest er eerst gegeten worden! Daarna konden we onze kamer gaan bekijken. Die bleek een heel eind verderop te zijn in een soort pension. We werden er keurig met het busje naar toe gebracht. Dat was niet ver, maar wel erg steil om weer terug te lopen! Poe poe. Maar dat had ook een heel groot voordeel: ’s avonds weer terug met het nodige bier achter de kronen was dat wel lekker makkelijk bergaf! We hoefden maar te rollen, rolden we zo ons bed in.

Op de zaterdag kreeg onze groep gezelschap van twee andere coureurs: Rini vd Heijden en Cor Scheepens. We reden de route die de meeste groepen die dag (of al een dag eerder) gereden hebben: naar rivier de Lahn. Een prachtige route met alles wat motorrijden zo mooi maakt: spannend, opwindend, onverwachte dingen, soms een tikkeltje gevaarlijk. Daar leer je je motor door en door kennen en waarderen. Je blijft alert en scherp. Wel op blijven letten dat je niet te veel afgeleid wordt door de mooie omgeving. Zodra er bochten zijn begint de lol. Het is pure sensatie als je met al je blaffende cc’s de berg opstormt. Je ziet een haarspelbocht op je af stormen en weet niet hoe de wereld er aan de andere kant van de bocht uit zal zien. Uitzicht vanuit onze zeeeeer luxe kamer Bij het naderen van de bocht neem je gas terug, je remt bij, je schakelt terug, je kiest de ideale lijn, je stuurt in, je maakt een inschatting van het verloop van de bocht, je geeft weer gas bij, je voelt je motor de bocht door trekken. Je brult op weg naar de volgende bocht. Eenmaal boven heb je een prachtig uitzicht. Maar meteen begint de afdaling. Soms wat bijremmen, soms wat vuil op de weg, soms is de bocht scherper dan je van te voren had ingeschat. Dan weer een tegenligger die de bocht veel te ruim neemt en jou bijna in de vangrail drukt….Als die er is… Het blijft prachtig. Natuurlijk hebben we al het moois onderweg bekeken: in Nassau a/d Lahn staat het kasteel van de voorouders van ons koninklijk huis: daar in dat kasteel is Willem van Oranje geboren. Natuurlijk wil je dat even bekijken. Ja, er staat inderdaad een standbeeld van “onze Willem”. B Een verderop stroomafwaarts aan dat zelfde riviertje Lahn, ligt Bad Ems. Een heel mooie stad met geneeskrachtige bronnen. Dat wisten de Romeinen al in 27 v Chr en later de rijke Duitsers. Daarom staan daar zo’n mooie, grote huizen en chique hotels. Zelfs een kerk met een gouden koepel. Na ongeveer 300 km waren we weer terug in Sonnenblick. Daar hebben we een gezellige avond doorgebracht met veel lol. Onder het genot van het nodige Duitse bier zijn we veel wijzer geworden over pinguinsex, over Duitse viagra, over HP Deskslet en wat het oude mannetje tegen het hoertje zei over betalen het alcoholpeil steeg en het andere peil daalde.

De zondag moesten we helaas al weer naar huis. Nadat de banden in die drie dagen totaal 987 kilometer afgelegd hadden, zaten we weer bij de Dorpsherberg op het terras. Iedereen was het er over eens: de organisatie had het weer prima voor elkaar. Daarom: bedankt voor jullie inzet!! Complimenten. Namens de “pruttelende pothelmpjes”

Rien Bekkers